Zondag 18 oktober. Wat te doen op een druilerige zondagochtend in Oktober? Juist, judoën! Het is vandaag de tweede ronde van de Westfriese Jeugdjudo Competitie en het combinatieteam van Van Heest en Landsmeer is op bezoek in de dojo van Salomons in Zaamdam. Coach: the boss himself, voormalig topjudoka Johan van Heest, want Pieter is op vakantie. Eerste partij is tegen Toradoshi. Coen was een kilootje te zwaar voor de -27 en was daardoor buiten mededinging maar vocht er niet minder om. Na een heupworp die met een yuko werd beloond werkte hij door naar een houdgreep die met goede hulp van Johan ―”voeten plat op de grond, dan kun je duwen! Billen tegen hem aan!”― naar een ippon toe telde. Bij Sofie (-30) moest de houdgreep worden losgelaten en daarna opnieuw gevormd maar … hoe lagen ze nu ook alweer precies? Verschillende coaches en vaders bemoeiden zich er beleefd mee: “eh.. nee, die arm zat onder haar arm!” “Nee hoor, ze lag op haar zij!” De scheids deed alsof hij het allemaal niet hoorde, legde de twee dames in een mooie knoop, de tijd werd weer gestart en Sofie won. Rosa (-55 ) ontmoette een sterke tegenstandster en kwam al vroeg op een punt achterstand, maar zette een tandje bij en dat mondde uit in een verbluffend snelle heupworp die haar de winst opleverde. Deze partij won het team met 14–4. De partij daarna was tegen Nijhoff. Elad (-30) had eerst zijn jas nog verkeerd om aan en de knoop van zijn band niet in het midden maar op zijn zij maar dat zal wel tactiek zijn geweest want hij zette na de “hajimee!” zijn tegenstander gelijk goed onder druk en die kwam daar niet meer onderuit. Giolina gebruikte haar favoriete combinatie uchi mata en houdgreep. Sem kon na een halve minuut zijn tegenstander gooien maar zag vanuit zijn ooghoek dat zijn tegenstander en hij, samen 100 kilo, dan meter verderop een paar zesjarigen zouden pletten en zag hier maar even van af. Dank, Sem! Later won hij geheel verdiend ook nog door een houdgreep. Ook deze partij was voor ons: 14-4. In de pot hierna, tegen Salomons, besliste Julen zijn wedstrijd met een slimme veeg nadat Johan de goede pakking had gedemonstreerd door zijn nietsvermoedende zoon Justin naast hem opeens naar zich toe te sleuren, “kijk zo!” Julen liet sowieso zien hoe hard trainen en doorzetten tot resultaat leiden. Vorig jaar af en toe nog wat schichtig en misschien onzeker in de Westfriese maar nu sterk, overtuigend en met een goede beheersing. Deze partij verloren we nipt met 8-10. (verslag van vader Jelle de Boer)