3 februari 2013, Landsmeer. Het is een thuiswedstrijd voor het jeugdteam voor de Westfriese competitie, de vierde ronde. Het team van Pascal Proper was te onvolledig en deed helaas niet mee, waardoor er maar twee wedstrijden waren, eerst tegen Toradoshi en daarna tegen Nauwelaerts. De eerste wedstrijd tegen Toradoshi werd door het combinatie team van Van Heest en Landsmeer met ruime cijfers gewonnen. Maar Pieter riep zijn team erna bij elkaar en gaf te kennen dat niet alleen het resultaat telt: er moest aanvallender worden gejudood, en wat minder op de overname. Dan kun je zelf tegen een overname aanlopen maar liever dat, zei de trainer-coach, dan afhoudend of afwachtend judoën. Het was niet aan dovemans oren gericht, want in de tweede pot ging dit duidelijk beter.
Deze pot wonnen onze jongens en meiden met 12-6. Daarna tegen Toradoshi, waarin Thymen door scherp aan te vallen zijn gevecht domineerde en dat met een perfect getimede hara goshi voortijdig wist te besluiten. Deze wedstrijd wonnen we met 14-4: drie keer winst dus voor team. Het resulteerde in een knappe tweede plaats aan het einde van de competitie!
 |
 |
| Het jeugdteam op de mat | Teambespreking met coach Pieter |
Tommy liet het gelukkig al in zijn eerste wedstrijd zien. Hij zette een uchi mata in, werd bijna overgenomen maar draaide in zijn val net op tijd naar zijn buik. Hij bleef daarna aanvallen, en het duurde niet voor hij de wedstrijd op met een mooie harai goshi en ippon besloot. Siep viel ook goed aan en wist zijn eerste tegenstander al na tien tellen te vloeren met net zo’n heupworp, kreeg er een wazari voor, en maakte de partij af met een houdgreep: twee keer wazari = ippon. Siep ging zijn tweede partij op dezelfde manier in, maar trof nu een beduidend sterkere tegenstander, die op zijn inzet een goede overname maakte. Dat kan dan gebeuren. Justin judode in zijn eerste partij ook sterk vooruit, en wist een overname goed te ontwijken. Na de tweede “hajime!” van de scheidsrechter pakte hij goed vast, liep wat heen en weer met zijn tegenstander en voerde toen een super goed getimede armworp uit waar hij alleen de naam niet bleek te kennen en die zijn vader toen voor me opschreef: een soto maki komi. Deze: